Stille maan

Het voorbereiden van een Rode Tent ten tijde van Nieuwe Maan.

Ik schrijf wat over nieuwe maan, over hoe donker ze is en dat de reflectie van de zon er niet in is te zien. De zon is in de maan weg. Hij is er wel, aan de andere kant. We zien de schaduwzijde van de maan, de donkere kant. De energie is anders in mij. Er komt weinig uit mijn handen. Ik geef niet toe, ik worstel. Sommige dingen gaan ook gewoon door. Ik heb wat mannelijke energie erbij te nemen. Dat kost me moeite. En na het gedane werk trek ik me weer wat terug. Behalve de maan zorgt ook de naderende winter voor een naar binnen trekkende beweging. Het is echt tijd te rusten. Er leeft voldoende in mij en ik mag ook een tandje lager.

Wanneer ik mijn lijf voel, voel ik moe en wat zwaarder. Ik heb behoefte aan warm. Warm voedsel, warme dranken, dikke trui en warme voeten. Ik wil me omhullen. Een dekentje.

Dan langzaam wordt mijn binnenwereld voelbaar. Zo uit de activiteit, hoe is het eigenlijk van binnen ? Wat voel ik ?

Dit is een periode om stil te staan, tempo te vertragen. Ik maak zo ook ruimte voor nieuw. In de natuur zie je dat ook, het wordt wat stiller, wat kouder. En ook al lijkt de natuur soms wat doods, van binnen is er nog altijd leven. Nieuwe energie wordt opgebouwd in de aarde. Energie die nodig is voor groei. Dit zo weer eens onder woorden gebracht te hebben, ken ik opnieuw waarde toe aan de natuur, mijn natuur.